Ναι είναι αλήθεια... ίσως αλλιώς να περίμενα να μου τα φέρει η ζωή , αλλά ένα σοβαρό γεγονός μου άλλαξε κάθε ενδεχόμενο και κάθε όνειρο που έκανα για τη δική μου ζωή.
Όλα άρχισαν στις 3 Νοέμβρη, όταν πήγα στο νοσοκομείο να κάνω κάποιες αιματολογικές εξετάσεις για να δω αν είμαι σε ενδιαφέρουσα... ύστερα απο 2μίση μήνες καθυστέρησης και επανελημμένων test εγκυμοσύνης που δεν μου έδειχναν την αλήθεια αναγκάστηκα και με το σπρώξιμο πάντα του φίλου μου να επισκεπτώ το νοσοκομείο για την εξέταση αυτή.
Ήταν η μόνη λύση που μου είχε απομείνει μετά απο αυτούς τους 2 βασανιστικούς μήνες που είχα περάσει μη γνωρίζοντας το αληθινό αποτέλεσμα.
Επισκεπτήκαμε μαζί με το φίλο μου το γυναικολόγο, του ανάφερα τι είχε συμβεί και μου είπε ότι η νοσοκόμα θα πρέπει να μου πάρει αίμα ώστε να δούμε το ακριβές αποτέλεσμα..
δε θα ξεχάσω πόσο πολύ παρακαλούσα την Παναγία και τον Χριστό να μην είμαι σε ενδιαφέρουσα εκείνη και τις προηγούμενες μέρες.
Η ώρα κυλούσε βασανιστηκά και για το αποτέλεσμα δεν είχαμε νέα, ένιωθα χαμένη και απελπισμένη και το άγχος μου ολοένα και φούντωνε
...
όταν η μικροβιολόγος είχε έτοιμο το αποτέλεσμα με φώναξε και μου είπε:
<<Μπράβο είσαι έγκυος και μάλιστα με πολύ υψηλές ορμόνες HCG>>
που αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο ήμουν έγκυος αλλά και αρκετών εβδομάδων.
Το πρώτο πράγμα που είχαμε στο μυαλό μας εγώ και ο φίλος μου ήταν να γίνει η άμβλωση χώρις δεύτερη σκέψη και μάλιστα γρήγορα και κρυφά χωρίς να γραφτεί στα ιατρικά δεδομένα του νοσοκομείου.
Η απελπισία μου ήταν μεγάλη το μόνο πρόσωπο που είχα δίπλα μου να με στηρίζει ως και την επόμενη μέρα ήταν ο Πάνος μου
δεν σκεφτόμουν να πω ούτε λέξη στους γονείς μου δεν ήθελα να τους πληγώσω αλλά και από την άλλη δεν ήξερα τι να κάνω είχα βρεθεί σε μεγάλο αδιέξοδο...
Ο γιατρός όταν μου ανακοίνωσε πόσων εβδομάδων είμαι τρελάθηκα δεν το πίστευα και όμως ήμουν 12 εβδομάδων δηλ. 3 μηνών κλειστή.
Έκανα υπερηχογράφημα το είδα μέσα μου και δε το πίστευα ένα υπέροχο και καλοσχηματισμένο έμβρυο μοιράζεται και μεγαλώνει μέσα μου με τη βοήθεια τη δική μου, άκουσα την καρδούλα του στους 167 bpm /λεπτό να χτυπά άρχισα να αλλάζω γνώμη για το ότι σκεφτόμουν μέχρι πριν αλλά και πάλι δε γινόταν αλλιώς αφού δεν ήθελα να πάει στα αυτιά των γονιών μου.
O γιατρός μου ανακοίνωσε πως δεν γίνεται άμβλωση και ότι είναι ήδη μεγάλο παιδί για να κάνει κάποιο τέτοιο έγκλημα απο τη στιγμή που είναι ήδη σχηματισμένο με χεράκια και ποδαράκια.
Τον παρακάλεσα τόσο που έκλεγα αλλά εκείνος ανένδοτος μου έλεγε όχι και αν θέλω να μου συστήσει κάποια ιδιωτική κλινική για να γίνει αλλά με αρκετούς κινδύνους προς εμένα κατά το χειρουργείο και ύστερα...
φύγαμε αμίλητοι, παγωμένοι, στεναχωρημένοι και χωρίς πολλές ελπίδες προς την αποφυγήν του αποτελέσματος
.
Έκανα ένα μεγάλο λάθος στη ζωη μου δεν μίλησα στα πρόσωπα που είχα δίπλα μου στους ανθρώπους που μαγαπούν και ήξερα πως θα με στηρίξουν σε ότι πρόβλημα και αν υπήρχε.
Έστειλα τον φίλο μου στην Αθήνα για το θέμα αυτό <και για να δει μια και καλή και τους δικούς του που του είχαν λείψει όσο καίρο ήταν εδώ μαζί μου στη Σύρο> να ρωτήσει σε νοσοκομεία και κλινικές αν γίνεται η άμβλωση.
Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη και εκεί αρνητικό δεν υπήρχε λύση πήγα να τρελάθω είχα να βάλω μπουκιά στο στόμα μου 2 μέρες ήμουν χλωμή και φαινόμουν χαμένη...
η μητέρα μου το κατάλαβε πως κάτι συμβαίνει και με ρώτησε τι ακριβως έχω...
η απαντησή μου;;;;
ξέσπασα σε λιγμούς στην αγκαλιά της και το κατάλαβε κόντευε να λυποθημίσει και να τη χάσω από τα χέρια μου της φώναζα να με συγχωρέσει και πως δε γίνεται πλέον τίποτα για να μην το κρατήσω.
Ήταν φυσιολογικό να αντιδράσει έτσι αφού ήθελε το καλύτερο για το παιδί της και δεν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση
, το έμαθε αργότερα και ο πατέρας μου και ύστερα από το πολύ βρισίδι που μου ΄ριξε ξέσπασε και εκείνος σε λιγμούς στην αγκαλιά μου.
Η μητέρα μου προσπάθησε να κανονίσει με το γιατρό να γίνουν όλα σύντομα περί άμβλωσης και αυτός εκμεταλεύοντας τη κατάσταση της ζήτησε 1500 euro ναι όπως ακούτε 1500 για να γίνει αλλά τις είπε και τους κινδύνους που θα διατρέξω μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι.
Η μητέρα μου φοβισμένη δεν ήξερε τι να κάνει μου είπε η τελική απόφαση θα είναι δική σου..
τα σκέφτηκα όλα σε 1 μήνα το αφεντικό μου 8α με απέλυε απο την εργασία μου , ο φίλος μου δεν έχει μια σταθερή δουλειά , οι γονείς μου δεν είναι πλούσιοι αλλά μεροκαματιάρηδες...
ο Πάνος από τη άλλη ήθελε να με παντρευτεί, και θέλει να αναγνωρίσει το παιδί του θέλει να συνεχίσουμε μαζί για το υπόλοιπο της ζωης μας και να αλλάξουμε το τρόπο ζωής που ζούσαμε μέχρι και σήμερα...
οι γονείς μου συμφώνησαν και έτσι πήρα και εγώ την μεγάλη απόφαση να αλλάξω συνήθειες και τρόπο ζωής πλέον για το καλό του παιδιού μας αλλά και για μας προπάντων.
Έτσι τον άλλο μήνα παντρεύομαι πολιτικά τον Πάνο μου και εύχομαι ο θεός να μας τα φέρει ωραία στη ζωή μας και για το μωράκι μας που 8α φέρω στη ζωή τον ερχόμενο Μάιο
.
Υ.Γ. Στην δουλειά η απόλυση θεωρείται
άκυρη και έτσι ας ελπίσουμε πως ο θεός μου τα ΄φερε για άλλη μια φορά βολικά...